تو به من خندیدی و نمیدانستی من به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم/باغبان از پی من تند
دوید/سیب را دست تو دید/غضب آلوده به من کرد نگاه/سیب دنندان زده از دست تو افتاد به خاک و
هنــــــــــــــــــــــــــــــــــــوز سالهاست که گوش من آرام آرام رفتن گام تو تکرار کنان میدهد آزارم و
اندیشه کنان غرق این پندارم :که چــــــــــــــــــــــــــــرا خانه کوچک ما سیـــــــــــــــــــــــــب نداشت.
(محمد رضا)
من از آن حسن روز افزون که یوسف داشت دانستم که عشق از پرده عصمت برون آرد زلــــــــــــیـــــــخارا
(محمد رضا)
ای که از کوچه معشوقه ما میگذری،با خبر باش که سر میشکند دیوارش
(محمد رضا)
من اومــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم